MARUXA

-

 


Cando unha persoa morre, morre con ela unha parte da historia.

Eu quedo cá tranquilidade de recuperar as historias de Maruxa, a miña tía avoa:
- de cativa xogaba cás uvas e facía zume nos petróglifos de Barral e despois o bebía grazas as follas que facían de cuncas, pasaba moita fame e os xogos axudaba a esquecela.
- un "algo" prehistórico que había preto da pontella de Barral (encántame os "algo" son sinónimo de búsqueda en documentos antigos, mapas e na transmisión oral).
- a cantiga da súa zoa que apenas coñecíase e deixo o vídeo para recodala na historia de Catoira. Dou fé que a veciñanza de Trasdaveiga son xente verdadeira e de confianza.

Maruxa, que a terra sexa leve e si existe o ceo saúda ós meus avós quenes coma tí transmitiron a historia local.


Picar no seguinte enlace: VÍDEO DE MARUXA

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

A RODA DE CATOIRA

-
Imaxe
  A RODA DE CATOIRA A historia dunha roda na que unha pequena mostra viaxou a Alemania para averiguar que data do 1720 a .C.  Un segundo "vistazo" asombrou a opinión profesional e pública. ANTECEDENTES O 2 de marzo de 1965 no leito do río Ulla, atopouse unha roda, fronte a un serradoiro nun lugar chamado “O Regueiro” a 100 metros das Torres de Oeste, un pouco hacia a beira dereita, enterrada por dous metros de área e que na baixamar ten enriba de si un metro de auga. LUGAR DO ACHADO Foi descuberta por Don Jesús Rodríguez, fillo de Don Emilio Rodríguez Rañó, veciños de Catoira e areéiros de profesión, sendo ademais propietarios do Bar “Casa Emilio” de Catoira. A roda foi levada á casa de dito señor, e estivo alí ata que chegou ós oídos de Joaquín María Perfecto Lorenzo Fernández, grazas ó poeta e arqueólogo Don Luis Bouza Brey e Trillo. Joaquín María Perfecto Lorenzo Fernández Don Luis Brouza Brey e Trillo. Nun principio a roda parecía fosilizada e mostrando os presentes gran
Ler máis

OS CASCOS CON CORNOS DA ROMERÍA VIKINGA DE CATOIRA

-
Imaxe
A tradicción local dos cascos con cornos, da Vikinga de Catoira,  loita por manterse. "Acabou o día, acabou a romería", e mentras vai caendo o sol no solpor reflexionemos nesta Vikinga que cumple 63 anos e que os vikingos veteranos reivindican con máis forza os cascos con cornos e cuia frase todos coindiciden: "mentras se poida seguirei cada Vikinga có meu casco con cornos". Que os vikingos do norte de Europa non levaban cascos con cornos sabese dende hai moito tempo pero tamén sabese que os vikingos de Catoira os levan grazas a unha tradicción que comenzou nos anos 60 e mantense a pesar de que a serie vikinga "Vikings: Valhalla" fixo estragos cando optouse por peiteados profesionais de trenzas e moitos estudiosos do tema insisten en que se a Vikinga quere ter rigor histórico debese evitar o seu uso. Pero,... quén dixo que a Vikinga de Catoira busca rigor histórico? Dende cando decidiuse deixar as tradiccións locais dun lado para perder a identidade dun co
Ler máis

A MOZA XITANA DE CATOIRA

-
Imaxe
  A XITANA DOMINICA Esta tenra e romántica historia aconteceu no ano 1945 na parroquia de San Miguel de Catoira. Había unha moza xitana moi fermosa de só 19 anos de idade e da que os mozos da comarca estaban prendidos. Esta preciosidade chamábase Domenica Borja Ferraquela.  A súa familia era itinerante, vivían en carros tirados por animais e soían asentarse durante uns días pola traseira de Mesón A Rúa. En verde onde asentabase, en azul onde o actual Concello.   Voo Americano 1956-1957. Eran moi coñecidos e cando viñan estaban moi asentados e mantiñan moi boa relación coa xente de Catoira. A todo isto Domenica namorouse dun paio e quería casar con el pero o pai da xitana non consentiu esta xuntanza de ningún xesto. Domenica apurou a situación todo o que puido e tentou convencer ao pai de todas as maneiras posibles. Non o conseguiu. Algunha versión fala de que o mozo era tamén xitano e o motivo da tristura da mociña foi que aquel rapaz a abandonara.  Antiga Taberna da Roxa Sexa cal sexa
Ler máis