A PONTE DE CORES. ABALO

-

 Na parroquia de Abalo, preto da Finca do Patiño hai unha ponte pola que discorre o rego Souto da Vila, e pasa o Camiño Real, é a Ponte de Cores. Unha ponte que animo a vela porque o lugar é tranquilo e ideóneo para pasear. Iso sí, aconsello ir abrigados porque é unha zoa que refresca moito.

O canteiro segue a ser un misterio para mín, gustaríame poñerlle nome, alguén sabe del?

Estrutura:
Esta ponte levantouse sobre o río do Batán para permitir o seu franqueo a través do Camiño Real ao seu paso pola parroquia de Abalo. A súa estrutura foi construída en perpiaño granítico de óptima calidade, presente nos eixos estruturais da ponte, así como no peitoril e enlousado. Nos lenzos murais de recheo botouse man de cachotaría concertada de escasa calidade, sen recebar nin encintar.
Destaca a perfecta labra e trabazón da cantaría que conforma o peitoril, a da canle rectangular que canaliza o río, así como o seu firme. Ao pé dun dos muros protectores da ponte, sitúase un bolardo granítico de forma cilíndrica que, con toda seguridade, serviu para facilitar o amarre das bestas que servían de cabalgadura (cabalos e burros) ou forza motriz animal (cabalos) aos arrieiros profesionais e viaxeiros en xeral.
Toponimia:
O apelido Patiño ten presenza significativa nos concellos próximos á ría de Arousa. Nel confluíron un nome latino de orixe etrusca Patinius (Boullón, 349) e o diminutivo de pato, empregado como alcume da Idade Media. Na documentación histórica relativa a Catoira rexistramos este apelido desde o século XVIII; por exemplo, nun Pedro Antonio Patiño que nese século era o administrador dos bens e dereitos que tiña na zpna o Señor de Sobrán, Conde de Maceda. Está presente este apelido nos topónimos A Punta de Patiño, A Curva de Patiño e A Finca de Patiño, da parroquia de Abalo.















Texto extraído de:
https://www.obaixoulla.gal/elementos/catoira/obra-civil/ponte-de-cores
"Topinimia de Catoira", Gonzalo Navaza.


Vista.

Marca canteiro. Aparece tamén no muiño de vento - pombal da Baiuca.

Vista.

Vista.


Interior.


Posible bolardo.

Vista superior.


Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

A RODA DE CATOIRA

-
Imaxe
  A RODA DE CATOIRA A historia dunha roda na que unha pequena mostra viaxou a Alemania para averiguar que data do 1720 a .C.  Un segundo "vistazo" asombrou a opinión profesional e pública. ANTECEDENTES O 2 de marzo de 1965 no leito do río Ulla, atopouse unha roda, fronte a un serradoiro nun lugar chamado “O Regueiro” a 100 metros das Torres de Oeste, un pouco hacia a beira dereita, enterrada por dous metros de área e que na baixamar ten enriba de si un metro de auga. LUGAR DO ACHADO Foi descuberta por Don Jesús Rodríguez, fillo de Don Emilio Rodríguez Rañó, veciños de Catoira e areéiros de profesión, sendo ademais propietarios do Bar “Casa Emilio” de Catoira. A roda foi levada á casa de dito señor, e estivo alí ata que chegou ós oídos de Joaquín María Perfecto Lorenzo Fernández, grazas ó poeta e arqueólogo Don Luis Bouza Brey e Trillo. Joaquín María Perfecto Lorenzo Fernández Don Luis Brouza Brey e Trillo. Nun principio a roda parecía fosilizada e mostrando os presentes gran
Ler máis

OS CASCOS CON CORNOS DA ROMERÍA VIKINGA DE CATOIRA

-
Imaxe
A tradicción local dos cascos con cornos, da Vikinga de Catoira,  loita por manterse. "Acabou o día, acabou a romería", e mentras vai caendo o sol no solpor reflexionemos nesta Vikinga que cumple 63 anos e que os vikingos veteranos reivindican con máis forza os cascos con cornos e cuia frase todos coindiciden: "mentras se poida seguirei cada Vikinga có meu casco con cornos". Que os vikingos do norte de Europa non levaban cascos con cornos sabese dende hai moito tempo pero tamén sabese que os vikingos de Catoira os levan grazas a unha tradicción que comenzou nos anos 60 e mantense a pesar de que a serie vikinga "Vikings: Valhalla" fixo estragos cando optouse por peiteados profesionais de trenzas e moitos estudiosos do tema insisten en que se a Vikinga quere ter rigor histórico debese evitar o seu uso. Pero,... quén dixo que a Vikinga de Catoira busca rigor histórico? Dende cando decidiuse deixar as tradiccións locais dun lado para perder a identidade dun co
Ler máis

A MOZA XITANA DE CATOIRA

-
Imaxe
  A XITANA DOMINICA Esta tenra e romántica historia aconteceu no ano 1945 na parroquia de San Miguel de Catoira. Había unha moza xitana moi fermosa de só 19 anos de idade e da que os mozos da comarca estaban prendidos. Esta preciosidade chamábase Domenica Borja Ferraquela.  A súa familia residía na casa de Pastora a carón da de Claudio ou por entendemos onde hoxe habita Julio López e a súa dona pola traseira de Mesón A Rúa. Parte dianteira da casa. Parte traseira da casa. Estaban moi asentados e mantiñan moi boa relación coa xente de Catoira. A todo isto Domenica namorouse dun paio e quería casar con el pero o pai da xitana non consentiu esta xuntanza de ningún xesto. Domenica apurou a situación todo o que puido e tentou convencer ao pai de todas as maneiras posibles. Non o conseguiu. Algunha versión fala de que o mozo era tamén xitano e o motivo da tristura da mociña foi que aquel rapaz a abandonara.  Antiga Taberna da Roxa Sexa cal sexa a razón o certo e que, na súa desesperación. de
Ler máis